Πηγή και περισσότερα Εκεί!
Η γάτα και η πόλη
«Η νύχτα κυλάει πάνω στη γάτα σαν τα σκοτεινά νερά», Πάμπλο Νερούδα
Φύσει νυχτόβιο ζώο, η γάτα κυνηγάει μόνη της, χιλιάδες χρόνια τώρα, πριν ακόμα εξημερωθεί. Τότε που ήταν ακόμα η αφρικανική αγριόγατα, λίγο πιο μεγάλη μα ίδια στα καπρίτσια. Χάρη στα νυχτοπερπατήματα γενεών, όντας το μόνο κατοικίδιο που ζευγαρώνει άνετα με ήμερους και άγριους του είδους της, καταφέρνει και κρατάει τη ζούγκλα μέσα της μέχρι και σήμερα. Κάθε σκύλος μαύρος έχει την άσπρη μέρα του, αλλά οι νύχτες ανήκουν στις γάτες. The freaks come out at night...
Αργά το βράδυ που λιγοστεύει η κίνηση, στα στενά και τα δρομάκια, πηδάει από ταράτσα σε ταράτσα και διασχίζει τις αυλές που έχουνε μείνει αυλές και δεν έχουν γίνει πολυκατοικίες. Στα πολύπλοκα συστήματα ακάλυπτων και πυλωτών, στα παρκάκια και τις πλατείες, εκεί γουστάρει να κόβει βόλτες. Κυνήγι και διασκέδαση, επιλεκτική κοινωνικοποίηση και άκρατες ξάπλες. Κεραμιδόγατοι, αδέσποτα και μαλλιά κουβάρια. Οι γάτηδες (έτσι τους λένε στην Ικαρία) βρίσκονται παντού, στην Αθήνα όμως αδιαμφισβήτητο βασίλειο τους είναι τ’ Αναφιώτικα.
Η τάση να κοιτάει αφ’ υψηλού της δίνει το αβαντάζ μιας αρχιτεκτονικής άποψης της πόλης. Ρεμβάζει και καρφώνει το τίποτα - κοιτάει πάντως κάτι που εμείς δεν βλέπουμε. Μαγικό ζώο μ’ ένα ασυνήθιστο κρανίο: δυνατά σαγόνια και μεγάλες εσοχές των ματιών, πολύ μεγάλες σε σχέση με τα περισσότερα θηλαστικά. Όταν φοβάται αυτή η Σφίγγα με την ενισχυμένη όραση και τα αινιγματικά μάτια, νομίζεις ότι θα σου χιμήξει στα μούτρα.
Η γάτα είναι συνδεδεμένη με το φεγγάρι κι ο Πόε ευχόταν να γράφει τόσο μυστήρια, όσο μυστήρια είναι μια γάτα.
Γυρνοβολάει κι απομακρύνεται, πάντα όμως σταθερή και σίγουρη στο πάτημά της, στο κέντρο ενός τρελού κι ανόητου κόσμου όπου δεν χρειάζεται να έχουν όλα κάποιο νόημα. Αυτό είναι το μάθημα που μας δίνει καθημερινώς. Επιστρέφει στην εστία της όσο μακριά κι αν βρίσκεται, χρησιμοποιώντας το βιολογικό της ρολόι, τη θέση του ήλιου και το μαγνητικό πεδίο σαν τα πουλιά που τόσο λαχταράει. Οι μάχες -όταν συμβούν- γίνονται ανάμεσα σε αρσενικούς (ενίοτε χώνονται και οι προστατευτικές μητέρες) κι είναι γρήγορες σαν των σαμουράι. Φωνή, κακό και μετά ένας απ’ τους δύο φεύγει τρέχοντας με τίποτα κοψίματα ή δυο τρυπούλες σαν του βρικόλακα.
Η γάτα και η πόλη
«Η νύχτα κυλάει πάνω στη γάτα σαν τα σκοτεινά νερά», Πάμπλο Νερούδα
Φύσει νυχτόβιο ζώο, η γάτα κυνηγάει μόνη της, χιλιάδες χρόνια τώρα, πριν ακόμα εξημερωθεί. Τότε που ήταν ακόμα η αφρικανική αγριόγατα, λίγο πιο μεγάλη μα ίδια στα καπρίτσια. Χάρη στα νυχτοπερπατήματα γενεών, όντας το μόνο κατοικίδιο που ζευγαρώνει άνετα με ήμερους και άγριους του είδους της, καταφέρνει και κρατάει τη ζούγκλα μέσα της μέχρι και σήμερα. Κάθε σκύλος μαύρος έχει την άσπρη μέρα του, αλλά οι νύχτες ανήκουν στις γάτες. The freaks come out at night...
Αργά το βράδυ που λιγοστεύει η κίνηση, στα στενά και τα δρομάκια, πηδάει από ταράτσα σε ταράτσα και διασχίζει τις αυλές που έχουνε μείνει αυλές και δεν έχουν γίνει πολυκατοικίες. Στα πολύπλοκα συστήματα ακάλυπτων και πυλωτών, στα παρκάκια και τις πλατείες, εκεί γουστάρει να κόβει βόλτες. Κυνήγι και διασκέδαση, επιλεκτική κοινωνικοποίηση και άκρατες ξάπλες. Κεραμιδόγατοι, αδέσποτα και μαλλιά κουβάρια. Οι γάτηδες (έτσι τους λένε στην Ικαρία) βρίσκονται παντού, στην Αθήνα όμως αδιαμφισβήτητο βασίλειο τους είναι τ’ Αναφιώτικα.
Η τάση να κοιτάει αφ’ υψηλού της δίνει το αβαντάζ μιας αρχιτεκτονικής άποψης της πόλης. Ρεμβάζει και καρφώνει το τίποτα - κοιτάει πάντως κάτι που εμείς δεν βλέπουμε. Μαγικό ζώο μ’ ένα ασυνήθιστο κρανίο: δυνατά σαγόνια και μεγάλες εσοχές των ματιών, πολύ μεγάλες σε σχέση με τα περισσότερα θηλαστικά. Όταν φοβάται αυτή η Σφίγγα με την ενισχυμένη όραση και τα αινιγματικά μάτια, νομίζεις ότι θα σου χιμήξει στα μούτρα.
Η γάτα είναι συνδεδεμένη με το φεγγάρι κι ο Πόε ευχόταν να γράφει τόσο μυστήρια, όσο μυστήρια είναι μια γάτα.
Γυρνοβολάει κι απομακρύνεται, πάντα όμως σταθερή και σίγουρη στο πάτημά της, στο κέντρο ενός τρελού κι ανόητου κόσμου όπου δεν χρειάζεται να έχουν όλα κάποιο νόημα. Αυτό είναι το μάθημα που μας δίνει καθημερινώς. Επιστρέφει στην εστία της όσο μακριά κι αν βρίσκεται, χρησιμοποιώντας το βιολογικό της ρολόι, τη θέση του ήλιου και το μαγνητικό πεδίο σαν τα πουλιά που τόσο λαχταράει. Οι μάχες -όταν συμβούν- γίνονται ανάμεσα σε αρσενικούς (ενίοτε χώνονται και οι προστατευτικές μητέρες) κι είναι γρήγορες σαν των σαμουράι. Φωνή, κακό και μετά ένας απ’ τους δύο φεύγει τρέχοντας με τίποτα κοψίματα ή δυο τρυπούλες σαν του βρικόλακα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου